Σάββατο 29 Μαρτίου 2008

Πειράζει που δεν θέλω να συνταξιοδοτηθώ; Ή αλλιώς 'Η αργία φέρνει μαθαλκία'


Επειδή πολύς ντόρος γίνεται με το ασφαλιστικό, εγώ θα πω κάτι αιρετικό. Ποτέ δε μπορούσα να καταλάβω αυτή τη μανία των περισσοτέρων ανθρώπων να σταματήσουν να δουλεύουν - μερικοί μάλιστα στα 50 τους!!!. Όταν είσαι συνταξιούχος στην ουσία βγαίνεις στη σύνταξη απ' τη ζωή. . Ένας από τους πιο σημαντικούς παράγοντες που καθορίζουν τη ζωή σου είναι η δουλειά σου.Να σε ρωτάνε τι κάνεις και να λες 'τίποτα'!!, για μένα είναι κατάντια.
Ίσως έχει να κάνει με το ότι μ' αρέσει η δουλειά μου - καθηγητής αγγλικών - και προσπαθώ να την κάνω όσο πιο καλύτερα μπορώ. Μου αρέσει επίσης κι η επαφή, το δούναι και λαβείν με τόσες διαφορετικές προσωπικότητες που σε κάνουν καλύτερο σαν καθηγητή και σαν άνθρωπο.
Θα μου πεις τι γίνεται στη περίπτωση που κάνεις μια δουλειά που δεν σ' αρέσει, που δεν τη διάλεξες. Θα μπορούσα να σου πω ότι όπως στρώνουμε θα κοιμηθούμε, που ίσως ακούγεται σκληρό αλλά από ένα σημείο και μετά εμείς είμαστε κύριοι του εαυτού μας. Ποτέ δεν είναι αργά να κάνεις ακόμα και αναστροφή. Αν δε σε ικανοποιεί η δουλειά σου προσπάθησε να την αλλάξεις, μάθε κάτι καινούργιο, πιο ενδιαφέρον.
Εγώ θα ήθελα πάντως να πεθάνω δραστήριος κι όχι να μ' έχει πάρει η ζωή από κάτω. Η αργία φέρνει μαθαλκία.

2 σχόλια:

kelly alamanou είπε...

Eδώ πάλι διαφωνώ.
Για τους περισσότερους ανθρώπους η δουλειά είναι ένας τρόπος να βγάζουν το ψωμί τους και τίποτε άλλο.
Η δουλειά μάλλον δουλεία είναι.
Οπότε το να επιθυμούν μία κατάσταση όπου θα αφθονεί ο ελεύθερος χρόνος εντελώς φυσιολογικό μου ακούγεται.

Panos είπε...

Εγώ μιλάω μόνο για το τί ισχύει για μένα. Το ότι για τον περισότερο κόσμο η δουλειά είναι δουλεία είναι αλήθεια. Αυτό όμως σημαίνει ότι περνάνε τα καλύτερα χρόνια της ζωής τους κάνοντας κάτι που μισούν κι αυτό αφήνει τα 'σημάδια' πάνω τους. Όταν βγαίνουν στη σύνταξη αυτά τα 'σημάδια' τους εμποδίζουν να απολαύσουν τα χρόνια της σύνταξης.