Μόλις τελείωσα ένα συγκεκριμένο σύστημα γυμναστικής-αυτοάμυνας και σκέφτηκα πόσοι άνθρωποι σήμερα αποφασίζουν να αφιερώσουν 15-20 λεπτά από το χρόνο τους για να κάνουν κάτι που πραγματικά θα τους ωφελήσει.
Η χιλιοειπωμένη δικαιολογία είναι ότι δεν υπάρχει χρόνος αλλά πιστεύω ότι όλα τα πράγματα στη ζωή είναι θέμα προτεραιοτήτων Αν νομίζεις ότι κάτι θα σε ωφελήσει τότε θα βρεις χρόνο να το κάνεις κόβοντας κάτι που δε σου προσφέρει τίποτα ή σε βλάπτει. Απλά αφήνουμε τους ρυθμούς της αγχωτικής ζωής μας να μας πάρουν από κάτω και παρασυρόμαστε σε μια συγκεκριμένη ρουτίνα χωρίς να το καταλάβουμε.
Αυτό γίνεται γιατί τις περισσότερες φορές ενεργούμε όχι με τη λογική μας αλλά με το θυμικό μας και το μυαλό μας γίνεται μια βάρκα που την παρασύρουν τα ρεύματα όπου θέλουν. Αν το καλοσκεφτούμε το καταναλωτικό μοντέλο της ζωής μας βασίζεται σε αυτό: μας θέλει να είμαστε δέσμιοι των παρορμήσεών μας που τρέφονται από τις μυριάδες εικόνες που μας βομβαρδίζουν καθημερινά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου