Ένα πράγμα που με απασχολεί πολύ τελευταία είναι η αδυναμία μας να κατανοήσουμε μερικά βασικά πράγματα για την επίδραση της τεχνολογίας και των μέσων στη ζωή μας.
Ο προφητικός, σε πολλά πράγματα, Marshall McLuhan είχε πει ότι έχουμε την τάση όταν μιλάμε για τεχνολογία και μέσα να επικεντρωνόμαστε στη λεγόμενη καλή ή κακή χρήση του τεχνολογικού μέσου αλλά ξεχνάμε ότι το κάθε μέσο κατά κάποιο τρόπο μας καθιστά 'ανάπηρους' γιατί γίνεται προέκταση του εαυτού μας. Πχ το σημαντικό με την τηλεόραση δεν είναι τόσο ο τρόπος που χρησιμοποιείται αλλά το γεγονός ότι γίνεται προέκταση του ματιού μας. Κι όταν η τηλεόραση αντικαθιστά σχεδόν ολοκληρωτικά τη πρωτογενή ματιά μας, η αντίληψη του κόσμου είναι φιλτραρισμένη μέσα από ένα αχταρμά εικόνων όπου έχουν αλεστεί τα πιο αταίριαστα πράγματα.
Είναι επίσης απορίας άξιο είναι ότι αδυνατούμε να καταλάβουμε ότι οδηγούμαστε στη συνένωση με τις μηχανές. Μέσω της νανοτεχνολογίας θα έχουμε τη δυνατότητα να εισάγουμε nanobots στον εγκέφαλό μας για να αυξήσουμε τη μνήμη μας ή οτιδήποτε software μπορεί κάποιος να φανταστεί κι αυτό είναι κάτι που πρέπει ν' αρχίσουμε να το συζητάμε τώρα.
Έχουμε ναρκωθεί από την τεχνολογία σαν τον Νάρκισσο του μύθου όπως πολύ έξυπνα έχει αναλύσει ο MacLuhan. Το νόημα του μύθου είναι το γεγονός ότι γοητευόμαστε από τις προεκτάσεις του ευατού μας. Ο Νάρκισσος πήρε την αντανάκλασή του για ένα άλλο
πρόσωπο. Η προέκταση του καθρεπτισμένου εαυτού του στον καθρέπτη του νερού νάρκωσε τις αισθήσεις του κι έγινε σκλάβος της εικόνας. Προσάρμοσε την ύπαρξή του στην προέκταση του εαυτού του κι έγινε ένα 'κλειστό σύστημα'.
Μήπως όλοι μας έχουμε γίνει 'κλειστά συστήματα' ναρκωμένοι από τις αλλεπάλληλες προεκτάσεις του εαυτού μας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου