Ένα από τα πιό ανησυχητικά φαινόμενα της ελληνικής κοινωνίας είναι η εμπέδωση της ασυδοσίας που σταθερά διαβρώνει τον κοινωνικό ιστό.
Αφορμή για το σχόλιό μου είναι η τελευταία απεργία των οδηγών βυτιοφόρων. Ξεκαθαρίζω ότι ο καθένας έχει δικαίωμα στην απεργία αλλά μέχρι εκεί. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι αδιανόητο να μην επιτρέπεται σε ιδιόκτητα βυτιοφόρα εταιρειών να εφοδιάσουν τα πρατήριά τους. Λόγω του χθεσινού χάους -και με δική μου υπαιτιότητα φυσικά- υπάρχει περίπτωση να φυτοζωεί η οικογένειά μου για κάποιους μήνες.
Βέβαια το παραπάνω περιστατικό είναι μια διαδεδομένη πρακτική που έχει εμπεδωθεί και τρέφεται απ' την ασυδοσία και την μη τήρηση των νόμων. Πριν λίγο καιρό θυμίζω την απεργία της ΔΕΗ με τις καταλήψεις σταθμών όπου, μάλιστα, είχαμε και εισβολή συνδικαλιστών στο δικαστήριο και διακοπή της διαδικασίας!!! Το να παρακωλύεται η συγκοινωνία έχει γίνει κοινή πρακτική. Οι καταλήψεις δημόσιων χώρων (βλ. ΑΣΟΕ) θεωρείται κάτι το σύνηθες. Αν έχεις πολιτική κάλυψη όλα επιτρέπονται. Αν, βέβαια, εγώ μαζί με άλλους καθηγητές καταλάβω το φροντιστήριο που δουλεύω για ικανοποίηση των αιτημάτων μας θα συλληφθούμε αμέσως.Στην υπόλοιπη Ευρώπη βέβαια τέτοιες πρακτικές είναι αδιανόητες. Στην Αγγλία π. χ. που έχω εμπειρία όταν γίνεται διαδήλωση δεν κλείνει η κυκλοφορία. Οι διαδηλωτές καταλαμβάνουν συγκεκριμένη λωρίδα του δρόμου και συνοδεύονται απ' την αστυνομία!!!
Ο κίνδυνος βέβαια σ' όλη αυτή τη κατάσταση είναι ότι η εμπέδωση της ανομίας και του ετσιθελισμού μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Ήδη βλέπουμε ότι σε πολλές περιπτώσεις απεργούς και καταληψίες να έρχονται στα χέρια με κάποιους που παρεμποδίζονται στην κοινωνική τους ζωή. Δυστυχώς οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου δεν καταλαβαίνουν ότι η συνέχιση αυτής της νεοτροπίας μόνο δεινά μπορεί να φέρει.
4 σχόλια:
Αφού αυτές τις "εκδηλώσεις" τις πατρονάρουν τα κόμματα, τι περιμένεις;
Αυτό που γίνεται σ' αυτές τις περιπτώσεις είναι ότι το κακό κάποτε θα κακοφορμίσει.
Συμφωνώ Πάνο μου ότι το μόνο που καταφέρνουμε με τις διάφορες απεργίες κλπ είναι να κάνουμε ο ένας τη ζωή του άλλου δύσκολη. Όχι βέβαια ότι πιστεύω ότι δεν πρέπει να γίνονται απεργίες. Να γίνονται με φειδώ, για πολύ σοβαρούς λόγους και πάντοτε να προσπαθούμε να σεβόμαστε ο ένας τον άλλο.
Μερόπη, αυτό που γίνεται τα τελευταία χρόνια έιναι ότι όσοι έχουν την δύναμη πιέζουν τις κυβερνήσεις μέσω του κοινωνικού συνόλου. Ακόμα και 100 άτομα μπορούν να προκαλέσουν χάος.
Δημοσίευση σχολίου