Η συνέντευξη του Τσίπρα στο περιοδικό Schooligans καταδεικνύει πρώτα την ρηχότητα της πολιτικής του σκέψης και δεύτερον τη προσκόλληση σε απόψεις/προκαταλήψεις που δεν έχουν περάσει από τη βάσανο της διαχρονικής επεξεργασίας.
Πιο συγκεκριμένα αναφέρομαι στις απόψεις του περί της σκέψης του Μάο όπου αναφέρει βαρύγδουπες έννοιες όπως 'αμφισβήτηση της νομενκλατούρας ακόμα και μέσα στην επαναστατική διαδικασία'. Όταν του αναφέρθηκε δε ότι αυτά τα ωραιοποιημένα λόγια έρχονται σε αντίθεση με με τα 38 εκατομμύρια νεκρούς απάντησε ότι τα νούμερα αυτά αμφισβητούνται και ότι αυτό που ξεχωρίζει πολιτικούς σαν τον Μάο από τον Χίτλερ είναι η καλή τους αρχική πρόθεση. Δηλαδή, αν οι νεκροί ήταν στην πραγματικότητα 1 εκατομμύριο οι φρικαλεότητες γίνονται δικαιολογημένες; Ο Πολ Πότ των Κόκκινων Χμερ στην Καμπότζη πρέπει να κριθεί για τις τυχόν καλές του αρχικές του προθέσεις; Μ' αυτή τη λογική ακόμα και ο Χίτλερ θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι σκόπευε σε μετασχηματισμό του κόσμου προς το καλύτερο.
Ένα άλλο που αξίζει προσοχής στο ίδιο θέμα είναι ότι είναι θεμιτό να απομονώνουμε την πολιτική σκέψη από το αποτέλεσμα τη δεδομένη ιστορική στιγμή! Δηλαδή οι ιδέες κρίνονται ανεξάρτητα από την εφαρμογή τους στη ζωντανή εμπειρία!! Εγώ μπορώ να δηλώνω 'προοδευτικός' και να είμαι πχ. σεξιστής. Τα λεγόμενά του βέβαια δεν είναι τυχαία γιατί όπως λέει παρακάτω δεν θα είχε κανένα ενδοιασμό να στείλει το παιδί του σε ιδιωτικό σχολείο αν το δημόσιο της περιοχής του δεν ήταν καλό. Κατά τα άλλα μπορούμε να αγωνιζόμαστε για το δημόσιο σχολείο.
Να τον χαίρονται αυτοί που τον προωθούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου